"Geen enkel kind valt dood neer omdat ze een half uur langer videogames hebben gespeeld."

Patrick Vogt

21/11/2023

Vertaling: machinaal vertaald

Het spelen van videospellen door kinderen is een heet hangijzer. Voor sommigen is het heel normaal dat kinderen in aanraking komen met videospellen. Voor anderen is het de ondergang van de westerse beschaving. Ik heb een expert gevraagd zijn mening te geven.

Mijn vrouw en ik hebben onze dochter onlangs voor het eerst met de Nintendo Switch laten spelen. Ze vond het geweldig en nam de console aan als een eend in het water. Na afloop heb ik haar indrukken van de ervaring samengevat en hoe het voor mijn vrouw en mij als ouders was.

De reacties op mijn artikel waren overweldigend positief. Veel mensen die er commentaar op gaven, beschreven hun eigen aanpak van gamen met hun kinderen. Anderen haalden herinneringen op aan de eerste keer dat ze als kind videospelletjes speelden. Maar ik kreeg ook kritiek omdat ik onze dochter op de Switch liet spelen.

Gamen of niet gamen - dat is de vraag

Er is meestal veel voor nodig om mijn zelfvertrouwen een klap te geven. Als het gaat om de interactie tussen onze dochter en videogames, ben ik er nog steeds van overtuigd dat mijn vrouw en ik op de goede weg zijn. En toch klonken sommige zorgen die in de commentaren werden geuit nog na in mijn oren. Rond dezelfde tijd werd ik uitgenodigd voor een lezing getiteld "De positieve aspecten van games". Ik kon er niet bij zijn, maar het lukte me wel om de spreker te bereiken voor een interview.

Onlangs hebben we onze dochter voor het eerst de Nintendo Switch laten proberen - of "spelen op de televisie", zoals ze het zelf graag noemt. Zijn wij slechte ouders?
Florian Lippuner: Er zijn twee soorten slechte ouders. Degenen die geen enkele beperking opleggen aan het gamen van hun kinderen en degenen die hun kinderen volledig verbieden om videogames te spelen. Dus als jullie daar ergens tussenin zitten, is dat zeker een goed teken. Naar mijn mening is wat er wordt gespeeld, wanneer en hoe lang belangrijker dan de vraag of het kind überhaupt games speelt.

Wat wordt er gespeeld, wanneer en hoe lang?Wat is jouw benadering van gamen met je eigen kinderen? Mijn jongste leert nu lopen, dus met hem zijn we nog niet zo ver. Een jaar of twee geleden begon ik af en toe met de Nintendo Switch te spelen met mijn oudste, die nu in zijn tweede kleuterklas zit. Hij gaat door fases als het op gamen aankomt. Soms voelt het alsof hij elke minuut van de dag vraagt om te gamen. En dan zijn er periodes waarin hij het wekenlang laat afweten en bijna vergeet dat de Switch er is.Hoe ga je er eigenlijk mee om? Ik begeleid hem door deze verschillende fasen - een beetje als een facilitator. Als hij ultra gefocust is op gamen, zet ik de vangrails omhoog en zorg ik ervoor dat hij niet langer dan ongeveer 30 minuten per dag videogames speelt. En als hij een lange periode niet heeft gegamed, ben ik degene die hem uiteindelijk een duwtje geeft en vraagt of hij weer met papa wil spelen. Zolang die aanpak voor ons werkt, zal ik mijn instinct zo veel mogelijk blijven gebruiken. Als alles goed gaat, blijven we gamen.Vanaf welke leeftijd mogen kinderen videospelletjes spelen en hoe lang? Zou je zeggen dat er een vuistregel is? Ik denk dat elk gezin zijn eigen oplossing moet vinden. Sommige ouders geven hun kind al een smartphone of tablet voordat het twee jaar is geworden. Anderen wachten tot drie jaar of later. Er is geen magisch getal. Als het om peuters gaat, zijn er twee cruciale dingen. Ten eerste, wat voor soort media gebruikt het kind? Er is een wereld van verschil tussen passief kijken naar een snelle stroom YouTube-clips en actief dingen zoeken in een Where's Wally-achtige boekenapp. Niet alle schermtijd is gelijk. Ten tweede: alles met mate. Een jong kind af en toe tien minuten laten gamen is geen probleem. Het wordt ongezond als video's of games meerdere uren per dag of zonder grenzen worden gebruikt als opvoedingstechniek of 'kalmeringsmiddel'.Wat zijn de positieve aspecten van videospellen? In hoeverre kunnen kinderen er baat bij hebben? Als je een spel speelt, is het belangrijkste doel meestal het voltooien van een specifieke taak. Om succesvol te zijn, moet je verschillende vaardigheden gebruiken: reactievermogen, coördinatie, motoriek, ruimtelijk inzicht, logisch denken, creativiteit en concentratie. Gamers scherpen deze vaardigheden aan, simpelweg omdat ze dat moeten om verder te komen. En dat niet alleen, gamers profiteren er ook van op zowel persoonlijk als sociaal niveau. Hun spelsuccessen maken ze zelfverzekerder en ze krijgen ook de kans om spelenderwijs nieuwe dingen te ontdekken en uit te proberen. Tijdens coöp-spellen leren ze het belang van teamwork en communicatie. Nu we het er toch over hebben: ouders uit niet-Engelstalige gezinnen vertellen me steeds weer hoe verbaasd ze zijn over de uitgebreide Engelse woordenschat van hun gamende kinderen.Alles heeft twee kanten, dus er moeten ook nadelen zijn...? Spellen zijn niet simpelweg goed of slecht. Het hangt er altijd vanaf wat je ervan maakt. En het is aan de gamer om dat te beslissen. Ik kan spellen gebruiken voor vermaak of om te ontspannen na een stressvolle dag. Maar ik kan games ook om ongezonde redenen gebruiken - om iets te compenseren, ergens aan te ontsnappen of iets te onderdrukken. Die ervaringen van escapisme en virtueel succes kunnen verslavend zijn. En vroeg of laat leidt dat tot een vicieuze cirkel, omdat problemen in het echte leven daardoor nog erger worden.Zijn er nog andere negatieve bijwerkingen? Ja. Gamers vertellen me bijvoorbeeld altijd dat ze zich uiteindelijk realiseerden hoeveel van hun leven ze aan het "wegspelen" waren. Ze praten over wat ze in plaats daarvan met die tijd hadden kunnen doen - sporten of rondhangen met vrienden. Als je eenmaal in een flow zit, gaat de tijd vrij snel voorbij. We kennen allemaal dat gevoel; games kunnen behoorlijk veel tijd kosten.[[image:75478059"«Real life doesn’t play out in games.»"""Photo: Shutterstock / Evgeniy pavlovski"]]Wat zijn de belangrijkste dingen waar ouders rekening mee moeten houden als het gaat om de gamegewoonten van hun kinderen? In plaats van je alleen te richten op de games, de inhoud, de tijd die je eraan besteedt of de leeftijdsaanbevelingen, moet je vooral aandacht besteden aan je kind. Je merkt het meteen als je kind tijdens of na het gamen overdreven overstuur, opgewonden of gefrustreerd is. Dat is een aanwijzing om een ander spel te kiezen of een tijdje niet te gamen. Ouders hebben vaak meer problemen met gamen dan de kinderen zelf. Ik zou aanraden om daar niet te veel energie aan te verspillen als het ergens anders goed voor gebruikt kan worden. Geen enkel kind zal dood neervallen omdat het een half uur langer videogames heeft gespeeld. Naar mijn mening zijn veel van de argumenten en ruzies die mensen hebben over gamen onnodig. In het beste geval leiden ze ons af van de echte problemen in ons dagelijks gezinsleven.Als ouders is het eerste wat we kunnen doen onze kinderen het goede voorbeeld geven in een verstandig gebruik van schermmedia. Het tweede is om dat te vergemakkelijken door begeleiding, gesprekken, reflectie, aanbevelingen of toezicht. Vroeg of laat moeten kinderen en jongeren zelf uitvinden hoe ze met multimedia omgaan en zich afvragen: wat is goed voor mij? Wat niet? En dit geldt niet alleen voor games - uiteindelijk verwachten we dat kinderen dit op allerlei gebieden in hun leven doen. Wanneer moeten kinderen en jongeren zelf met multimedia omgaan?Wanneer moeten bij ouders de alarmbellen gaan rinkelen? Je hoeft je geen zorgen te maken als je kind helemaal opgaat in zijn digitale apparaat en de tijd uit het oog verliest. Jezelf afsluiten van het alledaagse kan bevrijdend en rustgevend zijn. Het wordt gevaarlijk als een kind of tiener games probeert te gebruiken om te compenseren voor de basisdingen die niet goed gaan in hun leven. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat ze alleen succes ervaren door te gamen omdat hun dagelijks leven frustrerend is. Als je probeert om meer en meer van dit in het spel te krijgen, creëer je een vicieuze cirkel, omdat de frustratie in het dagelijks leven nog groter wordt. Wanneer komt succes door gamen?Wanneer loopt gamen uit de hand? Meestal als er zich crises, conflicten, ziekten of andere stressvolle gebeurtenissen voordoen in het leven van een gamer. Als dat gebeurt, moeten de gamers zich concentreren op deze echte problemen. Iets wat ik ontelbare keren heb gezien, is dat als deze oorzaken bij de wortel worden aangepakt en opgelost, de persoon weer teruggaat naar een normaal niveau van gamen.[[image:75478056"«We need to get to a point where kids not only have their gaming under control, but their lives too."""Photo: Florian Lippuner"]]Wanneer het om videogames gaat, worden vooral de zogenaamde killer games zwaar bekritiseerd. Mensen zeggen vaak dat ze geweld in het echte leven veroorzaken. Wat vindt u daarvan? Onze kinderen krijgen vroeg of laat te horen over geweld - of we dat nu leuk vinden of niet. Het nieuws is er vol van en de speeltuin is ook niet bepaald een conflictvrije zone. Dus waarom zou geweld juist in games niet mogen voorkomen? In zekere zin zijn games een spiegel van onze samenleving. Het ligt voor de hand dat er een vorm van geweld aan te pas komt. Waarom?Wat zegt het onderzoek? Ondanks tientallen jaren onderzoek naar computerspellen is er nooit een direct verband aangetoond tussen spellen en geweld in het echte leven. Wat wel is aangetoond, is dat games invloed kunnen hebben op agressieve gedachten of andere mentale problemen. Maar games alleen maken iemand niet automatisch gewelddadig.Wat vonden mensen van games toen jij jong was? Als fan van first-person shooters begreep ik het 'killer game'-debat toen al niet. Het is verbazingwekkend dat dit debat 30 jaar later vrijwel onveranderd wordt voortgezet. Dit laat opnieuw zien hoe ver veel volwassenen nog steeds afstaan van de gamewereld van hun kinderen. We moeten ophouden onze kinderen voor de gek te houden. Ze weten precies wat het verschil is tussen geweld in games en echt geweld. Dat maakt deze spellen zo aantrekkelijk voor ze. Het draait allemaal om competitie, adrenaline, actie en avontuur - maar in een veilige omgeving. Ze weten dat er niemand echt doodgaat.Florian Lippuner adviseert ouders en leerkrachten over hun benadering van videospellen. Hij heeft een doctoraat in Mediastudies, is auteur (boek in het Duits) en een familieman met jarenlange game-ervaring. Je kunt meer over hem te weten komen (in het Duits) hier. Headerafbeelding: Shutterstock / rangizzz

Patrick Vogt

Editor

Patrick.Vogt@digitecgalaxus.ch

Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen. meer

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren