'Ghost of Yōtei' versus 'Assassin's Creed: Shadows' - welke samoerai-game wint?

Domagoj Belancic

3/10/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Foto's: Domagoj Belancic

Sony's PS5 exclusieve hit "Ghost of Yōtei" neemt het op tegen Ubisoft's open-wereld monster "Assassin's Creed: Shadows". Welke samoerai-game is beter?

Het is een fantastisch jaar geweest voor fans van samoeraigames. Er zijn dit jaar twee titels van hoog kaliber uitgebracht.

Met «Assassin's Creed: Shadows» nodigde Ubisoft ons in maart uit naar het feodale Japan. Sony volgde in oktober met «Ghost of Yōtei». Twee games met een vergelijkbare Japanse setting, bloederige gameplay en een wraakverhaal.

Maar welk samurai-avontuur springt eruit? Ik heb beide spellen uitgebreid gespeeld en durf ze met elkaar te vergelijken.

Welkom bij het duel der zwaardvechtende reuzen.

Er kan er maar één zijn

Om er voor eens en altijd achter te komen welke van de twee samoeraigames «beter is», vergelijk ik de twee titels in de volgende categorieën: Vertelling, Graphics, Open-World Design, Hoofdmissies, Gevechtssysteem, Stealth en Outfits.

In mijn uiterst wetenschappelijke en geenszins subjectieve analyse van de afzonderlijke categorieën geef ik aan elke categorie maximaal vijf punten (⛩️). Uiteindelijk worden de punten opgeteld en wordt de enige echte zwaardmeester gekozen.

Categorie 1: Verhaal

In «Ghost of Yōtei» kruip ik in de huid van Atsu, wiens hele familie voor haar ogen wordt afgeslacht door een groep bandieten - de «Yōtei Six». Atsu overleeft en reist na de moord naar het zuiden van Japan, waar ze haar brood verdient als huurling. Na 16 jaar keert ze terug naar haar noordelijke thuisland met als doel jacht te maken op de zes moordenaars.

Dit eenvoudige wraakverhaal heb ik al tientallen keren gezien in games, series en boeken. Maar hoe meer Atsu te weten komt over de «Yōtei Six», hoe spannender de verhaalconstructie wordt. Ik leer interessante personages kennen en er zijn zelfs een paar onverwachte wendingen. Ook de dialogen zijn uitstekend geschreven.

«Assassin's Creed: Shadows» volgt ook een wraakverhaal. Het verhaal is echter veel complexer - maar niet beter.

Ik kruip in de huid van de zwarte samoerai Yasuke en de shinobi Naoe. «Shadows» slaagt er niet in om Yasuke's ontwikkeling van slaaf tot samoerai van Heer Nobunaga goed weer te geven. Ook Naoe's deel van het verhaal voldoet niet aan de verwachtingen. Het spel geeft niet genoeg ruimte aan het lijden van haar onderdrukte geboortedorp en de dood van haar ouders om van haar een spannend personage met diepgang te maken.

Initieel staan de twee hoofdpersonen tegenover elkaar als vijanden. Ze bundelen echter hun krachten om leden van een moorddadige schaduworganisatie - de «Shinbakufu» - te vermoorden. Zij zijn deels verantwoordelijk voor de dood van Naoe's ouders en indirect voor de dood van Yasuke's heer Nobunaga.

Het verhaal heeft geen focus.

Het verhaal heeft geen focus en wordt in fragmenten verteld. Naarmate het spel vordert, ontaardt het in een verwarrend allegaartje zonder bijzondere hoogtepunten, noemenswaardige personages of spannende wendingen. Ik raak het spoor bijster en begrijp steeds minder waarom ik bepaalde doelwitten moet vermoorden.

Versamenvatting

Beide spellen blinken niet uit met hun verhaal. «Ghost of Yōtei» slaagt er tenminste in om een eenvoudig wraakverhaal op een nette en spannende manier te vertellen. «Assassin's Creed: Shadows» stelt teleur met een opgeblazen verhaalconstructie die veel te veel wil en daardoor zijn potentieel nooit waarmaakt.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️

Categorie 2: Graphics

«Ghost of Yōtei» is kitsch uit het Verre Oosten in zijn puurste vorm. En dat bedoel ik niet negatief. De over-the-top kunststijl van het spel wordt consequent doorgevoerd. Terwijl ik met Atsu door het noorden van Japan rijd, activeer ik om de paar meter de fotomodus om het prachtige landschap vast te leggen.

De spelwereld ziet eruit alsof iemand de verzadigingsregelaar tot voorbij het maximum heeft opgeschroefd. Weelderig groene weiden waaien in de wind naast bloedrode herfstbladeren. Vlak daarnaast ligt een paars bloembed dat er fantastisch mooi uitziet in combinatie met de onnatuurlijk blauwe lucht. De zonsondergangen zijn ook extreem en hullen het hele tafereel in een oranje gloed. Prachtig.

«Ghost of Yōtei» ziet er echter niet altijd even mooi uit. Het spel heeft zwakke plekken in de weergave van (onbelangrijke) NPC's, die er vaak uitzien als wassen beelden en houterig zijn geanimeerd. De belichting van de personages is ook vreemd - dit is vooral merkbaar in donkere scènes, waar mijn gesprekspartners gloeien alsof ze radioactief besmet zijn. Daarnaast flikkeren schaduwen af en toe onaantrekkelijk en zien sommige gebieden in de open spelwereld er treurig en levenloos uit.

In mijn getest van «Assassin's Creed: Shadows» schreef ik dat het spel de mooiste open wereld heeft die ik ooit heb gezien. Ik blijf bij die uitspraak.

De wereld van «Shadows» is niet zo kitscherig en kleurrijk als die van «Yōtei». Ubisoft gaat voor een meer realistische weergave die er toch in slaagt een consistente en overtuigende visuele stijl neer te zetten.

Bijzonder indrukwekkend: de dichte begroeiing in combinatie met realistische wind- en weereffecten. Samen met de belichting die wordt ondersteund door ray tracing, tovert de game droomachtige taferelen op het scherm. De personagemodellen zijn ook overtuigender. Kortom - «Assassin's Creed: Shadows» voelt echt «Next-Gen».

Samenvatting afbeeldingen

«Ghost of Yōtei» heeft een meer opvallende visuele stijl, met kitscherige kleuren en droomlandschappen in veel scènes. Technisch gezien zijn er echter enkele zwakke punten. «Assassin's Creed: Shadows» heeft gewoon de mooiste open wereld die ik ooit heb gezien.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️⛩️⛩️⛩️

Categorie 3: Open-wereld ontwerp

In de kern is het open-wereldontwerp van «Ghost of Yōtei» erg behoudend. Er zijn veel hoofd- en zijmissies, vijandelijke kampen en open-wereldopdrachten zoals bamboestands, warmwaterbronnen of vossenstructuren die moeten worden afgevinkt.

De manier waarop deze traditionele open-wereldelementen zijn verpakt, voelt echter fris aan. Ik kan quests op verschillende manieren beginnen. «Yōtei» werkt met een hintsysteem dat missies organisch verankert in de spelwereld. Ik kan bijvoorbeeld een gezochte crimineel vinden door een gezocht-poster te lezen. Of een smid in een dorp kan me vertellen dat zijn vriend gevangen wordt gehouden door dezelfde crimineel.

Het is ook geweldig dat het spel altijd verrassingen in petto heeft, zelfs tijdens de repetitieve open-wereldopdrachten. Een vijandelijk kamp kan een kasteel, een dorp of soms gewoon een café zijn waar vijanden sake drinken. Ik kom schattige dieren tegen bij warmwaterbronnen of laat nietsvermoedende baders schrikken. Bij bamboestands word ik onverwacht getroffen door de bliksem tijdens een onweersbui, totdat ik de rondslingerende wapens heb weggewerkt. Gaaf!

Voor «Assassin's Creed: Shadows» heeft Ubisoft gekozen voor een iets andere benadering van het open-wereldontwerp. De kaart is niet langer beplakt met een oneindig aantal pictogrammen en takenlijstjes - ik word geacht missies en taken te vinden door de spelwereld te verkennen in plaats van de kaart.

Onder dit nieuwe laagje verf zit echter dezelfde oude vertrouwde Ubisoft-formule die al na een paar uur spelen aan slijtage onderhevig is. Veel activiteiten zijn maar matig spannend en te repetitief. Ik moet constant kastelen infiltreren en iemand vermoorden.

De nevenactiviteiten en minigames zijn ook niet noemenswaardig en lijken op stoplappen om de omvang van het spel kunstmatig op te blazen. Het is jammer dat een van de mooiste open spelwerelden aller tijden niet wat meer inhoud biedt. Naarmate het spel vordert, verwordt historisch Japan tot een levenloos en repetitief decor.

Open wereld conclusie

Beide spellen bieden meer traditionele open werelden zonder veel risico. «Ghost of Yōtei» pakt zijn open-wereldtaken echter eleganter in en voelt niet kunstmatig opgeblazen aan.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️

Categorie 4: Hoofdmissies

De hoofdmissies in «Ghost of Yōtei» zijn geweldig. Op veel momenten voelt het spel niet als een open wereld, maar eerder als een zorgvuldig gechoreografeerd actiespektakel à la «Uncharted». Het zijn deze spectaculair geënsceneerde set-piece momenten die na de aftiteling in mijn hoofd blijven hangen.

Dit geeft het spel een welkome afwisseling van het open-wereld gedeelte. Dit zorgt voor een uitstekende pacing. Na een hoofdmissie heb ik echt weer zin om de open spelwereld te verkennen. En als ik genoeg heb rondgereden met Atsu, krijg ik weer zin in een lineaire hoofdmissie.

De hoofdmissies in «Assassin's Creed: Shadows» zijn minder spectaculair. Hoewel ze aantrekkelijk zijn geënsceneerd met stijlvolle tussenfilmpjes, weten ze zich niet te onderscheiden van de monotone open-wereldstructuur.

In de hoofdmissies doe ik eigenlijk precies hetzelfde als in de open wereld: kastelen infiltreren, landheren vermoorden, plunderen. Steeds weer opnieuw. De missies smelten samen tot een repetitieve mengelmoes waaruit niets opvalt.

<><bagedaged.com

Missie samenvatting

De lineaire en actievolle hoofdmissies bieden een welkome afwisseling van de open-wereld activiteiten in «Ghost of Yōtei». De hoofdmissies in «Assassin's Creed: Shadows» onderscheiden zich niet van de verder eentonige opdrachten in de open wereld.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️⛩️

Categorie 5: Gevechtssysteem

Het gevechtssysteem in «Ghost of Yōtei» is bijna perfect. Atsu heeft veel wapens in haar arsenaal: een katana (zwaard), een dubbele katana, een kusarigama (sikkel met ketting), een yari (speer) en een odachi (reuzenzwaard). Er zijn ook talloze gadgets zoals bommen en vuurwapens en een pijl en boog voor afstandsgevechten.

De gevechten werken volgens het steen-papier-schaar principe - ik moet constant van wapen wisselen om de tegenstanders zo efficiënt mogelijk aan te vallen. De gevechten zijn strategisch. Blokkeren, ontwijken en tegenaanvallen wisselen elkaar af in een bloederige dans van messen. Blindelings slaan leidt meestal tot de dood.

De gevechten in «Assassin's Creed: Shadows» zijn vooral bedoeld voor de machtige krachtpatser Yasuke. De beschikbare wapens zijn: Katana, naginata (speren), kanabou (knots), geweren en bogen. Ondanks het grote arsenaal is het gevechtssysteem eenvoudig. De meeste tegenstanders kun je verslaan met stompe klappen - het geheel is tenslotte prachtig bruut (!).

Als ik een open gevecht met Naoe aanga, ben ik in het nadeel. Haar wapenarsenaal bestaat uit: Katana, Kusarigama, Tantou (mes) en werpvoorwerpen zoals shuriken. De behendige shinobi richt weinig schade aan en incasseert net zo weinig. Gevechten met haar zijn moeilijker - wat het des te vervelender maakt dat ik niet meer van personage kan wisselen na het starten van een missie. Er is een skill tree met vrij te spelen aanvallen en passieve vaardigheden voor elk wapen voor beide personages. Slechts een paar daarvan zijn echt spannend.

Samenvatting van het gevecht

Het kan bijna niet beter dan «Ghost of Yōtei». De strategische gevechten zijn uitdagend en episch geënsceneerd. De gevechten in «Assassin's Creed: Shadows» zijn eenvoudiger. Het vervelendste is dat ik in missies niet heen en weer kan schakelen tussen Yasuke en Naoe.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️⛩️

Categorie 6: Sluipen

Stealth is niet het sterkste punt van «Ghost of Yōtei». Atsu kan goed sluipen, maar haar moveset is beperkt. Ze kan zich verstoppen in hoog gras en gebouwen beklimmen om zich te verbergen voor vijandelijke (en vaak domme) soldaten. De krijger kan ook door muren kijken. En dat is het wel zo'n beetje. Er zijn geen complexe stealth-mechanieken.

Om vijanden van een afstand te doden, gebruikt Atsu een pijl en boog. De kusarigama is hier ook erg praktisch voor. Soms gebruikt de krijger ook rondslingerende zwaarden als dodelijke projectielen. Gaaf, maar ook hier: behoorlijk basic.

Als «Assassin's Creed: Shadows» iets kan, dan is het wel stealth. Het stealth-systeem overtuigt met nieuwe ideeën en oude sterke punten. Ik ben vooral blij met de focus op duisternis. Vijanden zien me veel slechter in de schaduw - «Splinter Cell» doet je de groeten. Naoe kan zich ook in buikligging voortbewegen - samen met haar parkourvaardigheden zorgt dit voor een erg leuk en flexibel stealth-systeem.

Maar «Shadows» is ook niet perfect. Er zijn relatief weinig spannende gadgets beschikbaar tijdens het sluipen. Belletjes, rookbommen, shuriken. Meer niet. Yasuke's sluipvaardigheden zijn ook teleurstellend. De reus kan helemaal niet sluipen en een open gevecht is vaak de enige optie bij hem. Ook hier irriteert het me dat ik in een missie niet kan overschakelen op Naoe als ik me realiseer dat Yasuke's aanpak te bruut is.

Stealth conclusie

«Ghost of Yōtei» heeft een solide, zij het niet spectaculair, stealthsysteem. «Assassin's Creed: Shadows» overtuigt met complexe stealthmechanica in Naoe. Er wordt één punt afgetrokken voor de saaie gadgets en de onbekwame Yasuke.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️⛩️⛩️

Categorie 7: Outfits

Wat zou een samoeraigame zijn zonder coole outfits? «Ghost of Yōtei» overtuigt in dit opzicht over de hele linie. Van weelderige samoeraikostuums tot onopvallende shinobikleding, alles is beschikbaar. Bijzonder cool: Ik kan de kleding in verschillende kleurencombinaties verven.

Ook «Assassin's Creed: Shadows» overtuigt met de virtuele garderobe. De keuze is hier nog groter omdat er twee hoofdpersonages zijn die qua postuur en gameplay sterk van elkaar verschillen.

Outfit conclusie

Beide spellen maken indruk met hun ongebruikelijke outfits. Ik blijf heen en weer schakelen tussen verschillende outfits.

«Ghost of Yōtei»: ⛩️⛩️⛩️⛩️⛩️
«Assassin's Creed: Shadows»: ⛩️⛩️⛩️⛩️⛩️

Conclusie: Wie wint het samurai-duel?

«Ghost of Yōtei» komt als winnaar uit de bus in het samurai-duel met een totaal van 29 van de 35 mogelijke punten. De PS5 exclusieve hit maakt indruk met een opvallende visuele stijl, een liefdevol gerealiseerde open wereld, geweldige hoofdmissies en een vrijwel perfect gevechtssysteem. Er is nog ruimte voor verbetering in het verhaal en het stealth-systeem.

«Assassin's Creed: Shadows» komt op een verre tweede plaats met 23 van de 35 punten. Ubisofts epische avontuur maakt indruk met de mooiste open wereld aller tijden en een solide stealth-systeem. Het opgeblazen verhaal en de repetitieve open wereld en missiestructuur zijn echter teleurstellend.

Vind meer informatie over «Ghost of Yōtei» in deze artikelen:

Domagoj Belancic

Senior Editor

Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.ch

Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.

---

Opinie

Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren