Het laatste hoofdstuk van The Mandalorian heeft het een en ander opgeleverd - vooral drie gedenkwaardige cameo's. En een einde dat de meningen zal verdelen. Bij mij begint een gevoel van onbehagen op te komen.
Welkom bij mijn nieuwste episode-analyse. Laten we één ding duidelijk stellen voordat we beginnen. Dit is een episode-analyse met spoilers!. Zorg er dus voor dat je The Mandalorian - Chapter 22: Guns for Hire kijkt voordat je verder leest.
Wat zit hier allemaal achter?
De afgelopen week is er door fans druk gespeculeerd. Heeft iemand Gideon bevrijd? Was de Beskar bedoeld om de autoriteiten van de Nieuwe Republiek op een dwaalspoor te brengen? Of waren de daders Mandaloriaanse krijgers die niet vergeten zijn wie verantwoordelijk was voor het bijna uitsterven van hun volk? Als het dat laatste is, willen ze de Moff waarschijnlijk zelf voor het gerecht brengen.
En als er één ding op voorhand moet worden gezegd, de nieuwe aflevering laat deze vragen onbeantwoord. Het geeft ons echter wel een interessante nieuwe ontwikkeling over de Darksaber.
De huurlingen
Het conflict werd beëindigd.
Het is een huursoldatenpeloton.
Het is een Mandaloriaanse.
Een gemiste kans.
De royals
In de tussentijd legt Jack Black de situatie uit. Plazir-15 is een systeem dat ooit werd gecontroleerd door het Keizerrijk. Kapitein Bombardier, een voormalige (nu vergeven) planningsofficier van het Empire, kreeg als onderdeel van zijn rehabilitatie de taak om een democratisch gekozen regering op te zetten. Het feit dat uitgerekend hij en zijn hertogin de stemming wonnen kan geen toeval zijn, maar de aflevering doet geen enkele moeite om dat in twijfel te trekken.
Het probleem
Maar zo eenvoudig is het toch niet. Anders zou de aflevering meteen afgelopen zijn. Jack Black ahem Captain Bombardier legt uit dat er de laatste tijd steeds meer mysterieuze storingen zijn, waarbij af en toe een battle droid vervalt in zijn oorspronkelijke programmering, met ongelukken en verwondingen tot gevolg. Whoopsie.
Maar Din Djarin en Bo-Katan Kryze bieden hun hulp niet echt gratis aan. In ruil voor hun hulp moet Plazir-15 Mandalore officieel erkennen als een onafhankelijk systeem en de Nieuwe Republiek vragen hetzelfde te doen. Een soort quid pro quo situatie.
De thriller
Zo simpel is het. Maar eerlijk gezegd? Op dit moment zou ik willen dat The Mandalorian seizoen 3 niet zo kindvriendelijk was en "eind goed, al goed". Niet nadat ik Andor heb gezien en heb gezien hoeveel aangrijpender een serieus, volwassen Star Wars universum kan zijn.
De sabel
Dan komt het grote keerpunt.
Nou ja. Er zijn nog twee afleveringen te gaan. Ik hoop dat Din Djarin en Grogu daarin meer te doen krijgen dan alleen "er zijn" voor Bo-Katan's opkomst als de nieuwe Mandaloriaanse leider.
Wat vond je van deze aflevering? Zijn er nog meer Easter eggs die ik heb gemist? Laat het me weten in de comments! Ik kom volgende week donderdag terug met een analyse van hoofdstuk 23.
Ik schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
De vorige aflevering eindigde met een knal. De kwade keizer Moff Gideon, die de Grote Zuivering van Mandalore voor zijn confrontatie met Din Djarin jaren later, heeft het waarschijnlijk nooit gehaald tot het Tribunaal van de Nieuwe Republiek dat over zijn lot moest beslissen. Het gevangenistransport waarmee hij reisde werd gekaapt door Mandalorianen. Dat is wat New Republic kapitein Carson Teva concludeert na het vinden van Mandaloriaan Beskar in de Lambda shuttle na de aanval.
Achtergrond
"De Mandaloriaan", hoofdstuk 21: De piraat
van Luca Fontana
De aflevering opent met een eigenaardigheid die maar al te typerend is voor Star Wars - een Quarren kapitein van een vrachtschip die in een mobiele tank drijft. Quarren zijn tenslotte waterbewoners. Om precies te zijn stammen ze af van Mon Cala, net als de andere beroemde watersoort van Star Wars, de Mon Calamari. Vroeger leefden de twee soorten vreedzaam naast elkaar. Toen kwamen de Seperatisten, geleid door Count Dooku, die de Clone Wars gebruikten om beide kanten tegen elkaar op te zetten, ze in conflict te brengen en ze zo te verzwakken.
Hoewel het conflict werd opgelost dankzij de tussenkomst van Jedi-ridder Anakin Skywalker en senator Padmé Amidala, is de wapenstilstand tussen de Quarren en Mon Cala in de jaren daarna wankel geweest. Dus een prins van de Mon Calamari (die vrijwel zeker een afstammeling is van Lee-Char) die verliefd wordt op een eenvoudige Quarren kapitein en met haar wil weglopen is ondenkbaar. Vervolgens huurt de koninklijke familie een huurlingenploeg in om de prins thuis te brengen. Maar het is niet zomaar een huursoldatenpeloton.
De Quarren kapitein valt stil bij het zien van de Mandalorianen. Bron: Disney/Lucasfilm
Iedereen die zich Hoofdstuk 11: De Erfgename herinnert, zal de leider van het squadron onmiddellijk herkennen. Het is Axe Woves, Bo-Katan Kryze's voormalige rechterhand en lid van de elite Nite Owls. Bo-Katan gelooft dat haar volgelingen haar hebben verlaten omdat ze er niet in is geslaagd de Darksaber terug te winnen. Zonder de sabel, een belangrijk symbool binnen de Mandaloriaanse cultuur, zou ze niet het recht hebben om Mandalore terug te nemen en opnieuw op te bouwen. Als gevolg daarvan keerden de overgebleven Nite Owls Bo-Katan de rug toe en verhuren zichzelf sindsdien als huurlingen in het heelal.
En het lijkt erop dat ze hun nieuwe werk goed doen, ze zijn erin geslaagd om zonder veel problemen aan boord van het vrachtschip te komen en de prins mee te nemen. Dus dat maakt een einde aan die verhaallijn. Wat jammer. Ik had iets meer weerstand verwacht van Romeo en Julia. Of co-creators en schrijvers Jon Favreau en Dave Filoni hadden een scenario kunnen bedenken waarin we de vechtkunsten van de Nite Owls konden zien. Een ontvoering bijvoorbeeld, die indrukwekkend snel achter de rug zou zijn. De Nite Owls zijn immers de meest angstaanjagende krijgers van het heelal, tot de tanden bewapend en zo sterk als een heel leger (oké, ik overdrijf misschien een beetje). We hebben dit eerder gezien in Hoofdstuk 11: De Erfgename, de aflevering die ik eerder noemde. Het had geen kwaad gekund om dat precedent in het derde seizoen te herstellen.
Andere tijd, andere plaats. Plazir-15, om precies te zijn. De planeet is speciaal voor deze aflevering gemaakt. Het is de plek waar Din Djarin en Bo-Katan het spoor hebben opgepikt van de Nachtbrakers, die hun kamp hebben opgeslagen met hun gevechtsschepen - waarvan ze de meeste hebben gevorderd van het Keizerrijk. Bo-Katan wil haar oude bende samenvoegen met de clan van Din Djarin, de Kinderen van de Wacht. Haar beweegreden? Tientallen jaren na de vernietiging van Mandalore zouden de Mandalorianen niet meer als sterren door de melkweg verspreid moeten zijn - ze zouden zich eindelijk moeten herenigen.
Hun komst lijkt niet als een verrassing te komen. In plaats van de Nite Owls worden ze opgeroepen door de heersers van Plazir-15, Kapitein Bombardier en zijn Hertogin, gespeeld door niemand minder dan film- en rockicoon Jack Black en zangeres Lizzo. Dat noem ik nog eens een onverwachte cameo. Maar het wordt nog beter. Later.
Lizzo en Jack Black in Star Wars: zelfs Grogu weet niet zeker of dit echt gebeurt. Bron: Disney/Lucasfilm
Ongetwijfeld is Plazir-15 onder hun bewind tot bloei gekomen. Bombardier zegt dat dit te danken is aan de geherprogrammeerde separatistische gevechtsdroïden, die al het zware werk voor de bewoners doen en ervoor zorgen dat noch mensen noch aliens hoeven te werken. Bovendien hoeven de voormalige battle droids niet te worden afgedankt. Het is een win-win situatie.
De Bombadiers kunnen het probleem niet zelf oplossen, omdat hun handvest bij de Nieuwe Republiek hen verbiedt een eigen leger te hebben. Dit komt deels door hun keizerlijke verleden en deels omdat Mon Mothma, de eerste gekozen kanselier van de Nieuwe Republiek en voor het laatst gezien als een rebelse senator in Andor, er tegen is. Sterker nog, we weten uit de romantrilogie Star Wars: Aftermath dat Mon Mothma een voorstander is van het demilitariseren van het sterrenstelsel. Ze gelooft dat een permanente militaire aanwezigheid gevaarlijk en nutteloos is. Immers, zoals de kanselier het zegt, de dagen dat het Galactische Rijk met ijzeren vuist regeerde zijn voorbij.
We zagen politiek leider Mon Mothma voor het laatst vechten voor fatsoen en gerechtigheid voor het heelal in Andor. Bron: Disney/Lucasfilm
In feite gaat het handvest nog verder. Hoewel huurlingen die zijn ingehuurd door de Bombardiers zich buiten de stad mogen opstellen om de planeet te beschermen, mogen ze de stad niet binnengaan. Din Djarin en Bo-Katan Kryze zijn de enige uitzonderingen op deze regel. Omdat wapens deel uitmaken van de Mandaloriaanse cultuur, kunnen ze niet in beslag worden genomen. Bovendien, zolang de twee niet officieel zijn ingehuurd, tellen ze niet als militairen of een defensiemacht, waardoor ze anders de stad niet in zouden mogen.
"Je had me al bij battle droid," zegt Din Djarin als Bo-Katan vraagt of ze op het aanbod moeten ingaan. Ik moet glimlachen, hoewel de achtergrond hiervan eigenlijk tragisch is. Din Djarin is een stichteling van de Mandalorianen; zijn ouders zijn tijdens de Clone Wars voor zijn ogen vermoord door separatistische battle droids op de Mandalore maan van Concordia. Als de Kinderen van de Wacht niet hadden ingegrepen, zou Din Djarin hetzelfde lot zijn beschoren. Op het nippertje gered, werd hij ingezworen in de Weg van Mand'alor. Sindsdien koestert Din Djarin een diep wantrouwen tegen alle droids. Hij vertrouwt IG-11 alleen omdat de premiejager-droid in seizoen één zijn leven redde.
Clone War gevechtsdroids? Leuk! Bron: Disney/Lucasfilm
Wat er vervolgens gebeurt is een buddy cop misdaaddrama in Star Wars kleding. Eerst brengt hun reis hen naar Hoofd Beveiliging Commissaris Helgait, gespeeld door de legendarische Doc Brown-acteur Christopher Lloyd (de "nog betere" cameo waar ik het eerder over had). Met zijn hulp gaan Din en Bo-Katan ondergronds om de Ugnaughts te ontmoeten. Zij worden beschouwd als de beste droid-ingenieurs in het heelal, zelfs in de tijd van het Keizerrijk, dus als er iemand is met kennis over de storingen, dan zijn zij het wel. En als iemand meer gedetailleerde informatie van hen kan krijgen, dan is het Din Djarin wel. Hij is immers bekend met de gewoonten van de verwaande Ugnaughts sinds zijn ontmoeting met Kuiil. "Ik heb gesproken", toch?
De Ugnaughts sturen onze neodetectives naar de haven, waar vermoedelijk een malafide gevechtsdroïde is. En inderdaad, na een intense achtervolging kunnen Din en Bo-Katan de bron van de storingen terugbrengen tot een kantine die alleen uit droids bestaat en Nepanthé serveert, wat in wezen een drankje voor droids is. Het is echter niet de drank zelf die slecht is. In feite is het een partij die is doordrenkt met nano-droïden die de storingen veroorzaakt. De nano-droïden zijn terug te leiden naar een man die we al kennen: Commissioner Helgait.
Grote Scott! Doc Brown voor de krijgsraad! Bron: Disney/Lucasfilm
Nadat Helgait is overgedragen aan de autoriteiten en is ontboden bij kapitein Bombardier en zijn hertogin, biecht de veiligheidschef alles op. De idealen die hij had aangenomen als aanhanger van graaf Dooku had hij nooit opgegeven. Net als Dooku is hij ervan overtuigd dat de Galactische Republiek, daarna het Keizerrijk en nu de Nieuwe Republiek allemaal corrupt waren en zijn en bestreden moeten worden. Gelukkig is er maar een korte toespraak van de Hertogin voor nodig om hem spijt te laten krijgen van zijn daden en de overtuigingen die hij al tientallen jaren aanhangt af te zweren.
Zijklus volbracht, tijd voor de hoofdopdracht. Bo-Katan komt oog in oog te staan met haar voormalige volgelingen en daagt Axe Woves uit voor een duel om het leiderschap van de Nite Owls. Na een behoorlijk cool, gechoreografeerd gevecht komt Bo-Katan als winnaar uit de bus. Toch zijn de Nachtuilen niet overtuigd. Niet zolang Bo-Katan de Darksaber niet heeft, die zoals we weten nog steeds in handen is van Din Djarin. Hij won het wapen in een duel met keizerschurk Moff Gideon, die het in beslag nam tijdens de Grote Zuivering. Djarin zou de sabel allang aan Bo-Katan hebben gegeven, maar volgens de traditie kan de Darksaber alleen worden doorgegeven na een duel op leven en dood. Dus tenzij Bo-Katan Djarin - haar wapenbroeder - in de rug steekt, zullen de andere Mandalorianen haar niet volgen.
Technisch gezien is Din Djarin de sabel al eeuwen geleden kwijtgeraakt aan Bo-Katan. In Hoofdstuk 18: De mijnen van Mandalore, om precies te zijn. Din verloor het in een gevecht met een lelijk, half-organisch, half-mechanisch wezen. Toen Din vervolgens gevangen werd genomen, was het Bo-Katan die de sabel pakte en gebruikte om zijn ontvoerders neer te slaan. Dus omdat zij het wezen versloeg dat Din Djarin versloeg, is zij nu technisch gezien de rechtmatige drager van de Darksaber. Tan-tara! Bo-Katan krijgt de Darksaber! De Nachtuilen sluiten zich bij haar aan! Hoera!
Kan Bo-Katan Kryze de volgende Mand'alor worden? Bron: Disney/Lucasfilm
Het cynisme even opzij, het lijkt erop dat Jon Favreau en Dave Filoni niet goed weten wat ze met Din Djarin en Grogu aanmoeten in dit derde seizoen. De eerste twee seizoenen werden gevoed door het mysterie van Grogu's oorsprong en zijn terugkeer naar de Jedi. Nu dat is onthuld, zijn de verhalen van Din en Grogu tot stilstand gekomen. In plaats daarvan is de fakkel doorgegeven aan andere personages, voornamelijk Bo-Katan Kryze. Ik vind dat eigenlijk geweldig - ze is een van mijn favoriete personages sinds The Clone Wars. Maar heet deze serie niet The Mandalorian? Moet het niet vooral over Din Djarin gaan? Begrijp me niet verkeerd, ga je gang en geef me meer Bo-Katan. Daar heb ik geen probleem mee. Maar doe het dan wel in "Het Boek van Bo-Katan Kryze"!
