Wanneer je medicijnen koopt, krijg je een formule met een specifieke dosering. Het maakt niet uit hoe lang, zwaar of oud je bent en of je een man of een vrouw bent. Iedereen krijgt dezelfde verpakking. Het is dus geen verrassing dat veel mensen uiteindelijk te weinig of te veel werkzame stoffen krijgen. Hoe komt dit? En wat kan er gedaan worden om de situatie te verbeteren? Dokter Tanja Volm, arts en hoofd van de module gendergeneeskunde aan de Universiteit van Luzern, onderzoekt precies dat. In ons interview legt ze uit dat er veel meer onderscheidende kenmerken zijn om rekening mee te houden dan alleen biologisch of sociaal geslacht.
Tanja Volm: Het idee is dat we ons realiseren dat geneeskunde, die om verschillende redenen voornamelijk is afgestemd op blanke mannen, niet automatisch kan worden overgedragen op vrouwen. We moeten leren dat mensen verschillend zijn en dat geneeskunde niet one-size-fits-all is. Gendergeneeskunde richt zich op mannen en vrouwen, maar er zijn andere verschillen waar ook rekening mee moet worden gehouden, zoals leeftijd, etniciteit, lichaamsgewicht, sociale omgeving enzovoort. Gendergeneeskunde is een domein dat wijst in de richting van geïndividualiseerde geneeskunde. Het heeft drie kernthema's. De klassieke gendergeneeskunde houdt zich bezig met de verschillen tussen mannen en vrouwen in de diagnose en behandeling van ziekten en in de perceptie van gezondheidsdiensten. Dit omvat ook het rekening houden met alle seksen in farmacologisch onderzoek.
De tweede focus ligt op mensen die zichzelf niet duidelijk een geslacht kunnen toewijzen of zich niet kunnen identificeren met hun biologische geslacht. In dit geval houdt gendergeneeskunde zich bezig met het integreren van deze mensen in de geneeskunde en het definiëren van passende diensten voor hen. Dan is er nog het psychosociale aspect, waardoor het deel uitmaakt van een bredere kijk op diversiteit. Hier ligt de nadruk op het onderzoeken van culturele verhalen over gezondheid en geneeskunde en op onderwerpen als huiselijk geweld en de rol van vrouwen en mannen in de geneeskunde.
Welke psychosociale aspecten zijn er?Welke projecten en onderzoeken doe je op dit moment?De Universiteit van Luzern neemt dit onderwerp heel serieus. Er is al een module over gendergeneeskunde voor gevorderde medische studenten, die voor het eerst werd aangeboden in 2022. In het najaar van 2023 gaat er een cursus gendergeneeskunde van start voor studenten van de bacheloropleiding Gezondheidswetenschappen. Voor studenten van de masteropleiding Gezondheidswetenschappen wordt vanaf 2024 een cursus met de titel "Advanced Gender Medicine" aangeboden. Deze cursussen worden geëvalueerd als onderdeel van onderzoekswerk en er lopen ook een aantal onderzoeksprojecten op dit gebied. Een voorbeeld is een onderzoek naar genderspecifieke verschillen in de belasting van mantelzorgers van dementiepatiënten. De studie onderzoekt ook hoe het geslacht van de arts van invloed is op hoe patiënten de aangeboden diensten ervaren en hoe resultaten worden gecommuniceerd.Waarom uitgerekend in Luzern?Wij zijn een moderne en innovatieve universiteit. Onze focus op economie, theologie, geneeskunde, gezondheidswetenschappen en psychologie zorgt voor een brede kijk op het onderwerp gender en diversiteit. Door de oprichting van de nieuwe Faculteit Gezondheidswetenschappen en Geneeskunde konden we nieuwe aspecten in het curriculum opnemen, iets wat voor gevestigde faculteiten veel moeilijker is.Wat zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen?Er zijn in feite verschillen in alle relevante ziektebeelden - in frequentie, symptomen, type therapie en het effect van medicatie. Naast hartaandoeningen komen verschillen ook veel voor bij psychische en psychiatrische aandoeningen en bij immunologische ziekten. Er zijn zelfs grote verschillen bij infectieziekten.Mannen en vrouwen hebben een andere chromosomale opbouw. Vrouwen hebben 2 X-chromosomen, terwijl mannen maar 1 X-chromosoom en 1 een Y-chromosoom hebben . Vrouwen hebben een andere hormonale opmaak dan mannen, wat leidt tot verschillen in lichaamsbouw, stofwisseling, medicijnwerking en dergelijke. Dit is het uitgangspunt voor veel onderwerpen in de gendergeneeskunde. Vrouwen ervaren ook vaak een andere socialisatie dan mannen.Dus het verschil tussen mannen en vrouwen zit niet alleen in grootte en gewicht?Nee, zeker niet. Zelfs een lange vrouw ervaart gezondheid en ziekte anders dan een man.Laten we het eens hebben over geneesmiddelen- en therapieonderzoek. Waarom is het moeilijker om klinisch onderzoek uit te voeren met vrouwelijke proefpersonen?Vrouwen zijn geen optimale deelnemers voor klinisch onderzoek als onderdeel van het goedkeuringsproces voor medicijnen. Ze kunnen zwanger zijn en hun cyclische veranderingen in hormoonspiegels vereisen speciale aandacht. Dat er problemen zijn, betekent echter niet dat medicijnen niet op vrouwen worden getest. Als het medicijn bij vrouwen gebruikt gaat worden, moeten er ook vrouwen bij de proeven betrokken zijn. Doe je een beroep op vrouwen?Helpt gendergeneeskunde ook bij mannen?Niet alleen vrouwen worden soms verkeerd gediagnosticeerd of behandeld. Dit kan ook bij mannen gebeuren. De diagnose depressie wordt bijvoorbeeld minder vaak gesteld bij mannen. Een reden hiervoor is dat depressie wordt gezien als een "vrouwenziekte" en mannen minder snel naar de dokter gaan als ze symptomen hebben. Maar artsen interpreteren symptomen van depressie bij mannen ook anders dan bij vrouwen. Dit kan ertoe leiden dat mannen met een onopgemerkte en onbehandelde depressie zelfmoord plegen, wat te voorkomen zou zijn geweest.Met andere woorden, gendergeneeskunde is zeker geen vrouwengeneeskunde. Het is eerder geneeskunde die recht doet aan de verschillen tussen mensen met een focus op hun sekse.Het is geen eigen specialisme, maar een aanvulling op bestaande specialismen. Onze studenten en artsen leren rekening te houden met gender binnen hun specialisme. Ze leren ook gendergerelateerde ongelijkheden in gezondheid en geneeskunde te herkennen, bijvoorbeeld als het gaat om sociale en etnische afkomst, en daar op de juiste manier mee om te gaan.Kunt u nog een voorbeeld geven waaruit blijkt hoe belangrijk gendergeneeskunde is?Hartaanvallen. Onze maatschappij lijkt ervan overtuigd te zijn dat hartaanvallen een mannenziekte zijn. Er is het beeld van een gestresste man die te weinig slaapt en te veel werkt. Bijgevolg zijn de typische symptomen - pijn op de borst die uitstraalt naar de linkerarm - afgeleid van het mannelijke ziektebeeld. Wanneer een vrouw een hartaanval krijgt, manifesteert dit zich meestal als buikpijn en algehele malaise. Maar juist omdat de focus zo sterk op het mannelijke ziektebeeld ligt, worden hartaanvallen bij vrouwen vaak pas laat ontdekt.P.S.: Veel onderzoeken - het meest recent deze - hebben bevestigd dat vrouwen nog steeds een grotere kans hebben om te overlijden na een hartaanval dan mannen. Maar volgens deze studie neemt het sterftecijfer van vrouwen met een hartaanval af als ze worden behandeld door mannelijke artsen die samenwerken met vrouwelijke collega's of die in het verleden meer vrouwelijke patiënten hebben behandeld.Headerafbeelding: Shutterstock
