Wat doet hen goed? Wanneer is het te veel van het goede? Hoe gevarieerd moet de beweging van mijn kinderen zijn? En wat zijn mogelijke problemen? Friederike Wippermann, MD, was zo vriendelijk om mijn vragen te beantwoorden. Ze is gespecialiseerd in kinder- en jeugdgeneeskunde en sportgeneeskunde en werkt als hoofdarts bij het Universitair Centrum voor Preventie en Sportgeneeskunde van het academisch ziekenhuis Balgrist. In december was ze medeorganisator van het 1e symposium voor sportgeneeskunde in Zürich met de titel "Kind en sport".
Ik wil beginnen met een groot maatschappelijk probleem. Al tientallen jaren krijgen we te horen dat onze kinderen minder sportief worden en meer overgewicht krijgen. Is daar iets mee?Dr. Friederike Wippermann: Dat klopt. Kinderen en jongeren bewegen steeds minder. Deze ontwikkeling is al een aantal jaren zichtbaar en de trend zet door. De oorzaken zijn heel divers. Mediaconsumptie en een minder actieve levensstijl spelen zeker een rol. Recentelijk heeft de Covidepandemie ook een negatieve invloed gehad op het beweeggedrag van kinderen.Dit is een probleem, want gebrek aan beweging is een belangrijke risicofactor voor obesitas. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft op deze ontwikkeling gereageerd door aanbevelingen voor lichaamsbeweging te formuleren voor verschillende leeftijdsgroepen. In het algemeen wordt aanbevolen dat kinderen minstens een uur per dag bewegen. Het gaat hierbij niet om alledaagse activiteiten, maar om matige tot intensieve lichaamsbeweging. Met andere woorden, kinderen en jongeren moeten zich in het zweet werken.Je zegt dat veel van hen niet genoeg zweten? Laten we even terugspoelen naar het voorbeeld van de Covid pandemie. In de loop daarvan zagen we belangrijke veranderingen optreden. Kinderen van alle leeftijden bewogen minder. Uit een aantal onderzoeken is gebleken dat jongere kinderen vrij goed zijn hersteld en sindsdien hun bewegingsgedrag van voor de pandemie weer hebben opgepakt. Tieners daarentegen blijven minder bewegen.U impliceert dat overgewicht en gebrek aan beweging hand in hand gaan. Op welk punt is een kind te zwaar? Bij kinderen wordt overgewicht niet gedefinieerd met absolute waarden. In plaats daarvan wordt de BMI (body mass index) beoordeeld aan de hand van zogenaamde percentielen in combinatie met lengte en gewicht. Hierdoor kan de ontwikkeling van een kind worden beoordeeld op basis van geslacht en leeftijd. Met een percentielcurve (gelinkt document in het Duits) kunnen we de groei tijdens de ontwikkeling beoordelen (d.w.z. vanaf de geboorte tot de leeftijd van 18 jaar). Een BMI tussen het 90e en 97e percentiel wordt gedefinieerd als overgewicht; boven het 97e percentiel wordt obesitas beschouwd. Dit betekent dat slechts drie procent van alle kinderen van dezelfde leeftijd een hogere BMI heeft. Doet de BMI van kinderen van dezelfde leeftijd het niet?Naarmate het probleem toeneemt? De eerste grote toename van obesitas in de samenleving werd waargenomen bij zowel volwassenen als kinderen in de jaren negentig. Er was sprake van een behoorlijke sprong. De laatste jaren zijn de cijfers in Zwitserland en Duitsland relatief stabiel, ondanks de verschillen tussen leeftijdsgroepen.Ziet u in het Universitair Centrum voor Preventie en Sportgeneeskunde alleen de meest atletische individuen, dat wil zeggen jonge topsporters? Nee, we zien het hele spectrum. Natuurlijk zien we ook veel atletische kinderen en adolescenten, omdat we medische zorg bieden aan jonge wedstrijdsporters - bijvoorbeeld als teamarts. Ik ben zelf de teamarts van de gymnastiekvereniging van Zürich (ZTV) en het nationale voetbalteam voor vrouwen onder 17 jaar (SFV). Veel atleten komen bij ons voor jaarlijkse controles. Dit is niet beperkt tot wedstrijdsporters.Onze missie op het gebied van medische zorg ligt in alle aspecten van gezondheid die met bewegen te maken hebben. Er komen dus ook veel kinderen en adolescenten bij ons met blessures of andere problemen die met bewegen te maken hebben. Sommigen hebben bijvoorbeeld last van kortademigheid tijdens het sporten. En jongeren met chronische aandoeningen komen ook voor advies over hoeveel ze kunnen bewegen en wat ze kunnen doen. We krijgen ook regelmatig te maken met de vraag hoe we lichaamsbeweging kunnen gebruiken als therapeutisch middel - in de zin van "bewegen is medicijn". Ik ben blij dat je het weet.Ik stel me het perspectief voor van een ouder en coach die kinderen observeert en begeleidt op school en bij sportclubs. Je bent heel gevoelig voor pijnklachten of andere problemen. Wat zijn symptomen die medisch opgehelderd moeten worden? Die kunnen heel verschillend zijn. Een controle wordt bijvoorbeeld aangeraden als je problemen met het bewegingsapparaat opmerkt of als een kind herhaaldelijk klaagt over pijn. Dit kan wijzen op overbelasting. Er komen ook regelmatig ouders bij ons die zich zorgen maken over de groei van hun kind. Andere redenen zijn onder andere verkeerd uitgelijnde voeten, terugkerende rug- of kniepijn tijdens de groei of - zoals ik net al noemde - kortademigheid of problemen met de bloedsomloop tijdens het sporten. Sommige tieners merken een dip in hun prestaties na een ziekte.Terug naar het onderwerp pijn. Hoe zit het met groeipijn? Het is tenslotte een term die af en toe de kop opsteekt. Ik heb kinderen gezien die diffuse klachten hebben die niet echt ernstig zijn, maar toch beperkend. Ik zou de term "groeipijnen" tussen aanhalingstekens zetten. Het is een uitsluitingsdiagnose. Veel kinderen beschrijven diffuse pijn aan en uit tijdens de groei - vaak in de benen en in rust. Het gaat vaak weer over, maar je moet ernstige problemen die het kunnen veroorzaken uitsluiten. Waar komt groeipijn vandaan?Waar komen de klachten meestal voor bij kinderen? Vaak zien we dat opgroeiende sporters problemen hebben met hun knieën. Ze klagen over pijn bij inspanning, vaak rond de knieschijf en de aangrenzende pees. Dit komt vaak voor bij kinderen die sporten beoefenen waarbij ze veel springen of start-stop elementen hebben. Bijvoorbeeld voetbal, basketbal of gymnastiek. In dit geval zijn het geen klassieke groeipijnen, maar irritaties van weke delen of botten.[[image:74890820 "Pijn rond de kniepees is niet ongewoon bij kinderen en adolescenten." "Shutterstock"]]Dit zijn dus sportspecifieke problemen. Er wordt vaak gezegd dat jongere kinderen een zo gevarieerd mogelijk bewegingsaanbod moeten hebben. Maar als ze talent tonen, komen ze al snel in één sport terecht en worden ze op die manier uitgedaagd. Is dit te vroeg om te specialiseren? De algemene aanbeveling is inderdaad om vooral jongere kinderen zo gevarieerd mogelijk te laten bewegen en dit te combineren met spel. Daarom zitten er zoveel bij turnclubs of op atletiek. Het hangt allemaal een beetje af van de sport. Bij disciplines als voetbal of tennis komt de ontwikkeling naar wedstrijdsport wat later. Bij turnen begint de specialisatie al heel vroeg. De trainingsintensiteit is hoog, dus het wordt moeilijk om andere sporten te beoefenen. Je moet proberen een goed compromis te vinden in de training van je kind en het ondersteunen zodat het op verschillende manieren kan bewegen.Maar turnen is een perfecte training voor het hele lichaam. Bij sporten als tennis of voetbal wordt de dominante kant van het lichaam zwaarder belast. Is dat een risico als je al vroeg veel traint? Als je maar aan één kant zou trainen, zou je risico lopen op overbelastingsblessures. Bij tennis is dat bijvoorbeeld je slagarm en die kant van je lichaam. Het is belangrijk om veelzijdig en gelijkmatig te trainen om onevenwichtigheden te voorkomen. Maar zelfs bij turnen moet je oppassen dat je niet slechts één kant belast. Dit is iets waar je bij alle sporten rekening mee moet houden bij het maken van trainingsschema's.Ik slaag er altijd niet in om kinderen te motiveren om rekoefeningen en mobiliteitsoefeningen te doen. Zelfs als ik probeer om ze op een speelse manier te introduceren, is het niet erg effectief. Mijn ervaring is dat dit in geen enkele kindersport wordt toegepast. Is dit geen gemiste kans? Er is zoiets als een ideaal tijdsvenster waarin bepaalde vaardigheden bijzonder goed getraind kunnen worden. In het geval van mobiliteit bijvoorbeeld wordt de basis gelegd op de basisschoolleeftijd. Kinderen kunnen goed worden ondersteund in hun ontwikkeling als je deze tijdvensters gebruikt voor verschillende vaardigheden. Naarmate ze ouder worden, worden uithoudings- en krachttraining ook belangrijker.Je voert veel sportmedische onderzoeken uit. Wat gebeurt er tijdens zo'n controle en hoe worden eventuele tekortkomingen geregistreerd? We beginnen met een gedetailleerd gesprek. In deze zogenaamde anamnese bespreken we het trainingsvolume en de intensiteit, eventuele eerdere ziektes, ziektes in de familie, enzovoort. Vervolgens meten we lichaamslengte en -gewicht, noteren we vitale gegevens en meten we polsslag en bloeddruk. Tijdens het medisch onderzoek controleren we het bewegingsapparaat over het hele lichaam om eventuele problemen zoals houdingsafwijkingen, verkeerde stand van de voet of scoliose te herkennen. We luisteren ook naar het hart en de longen. Het is echt een onderzoek van top tot teen. Daarnaast nemen we bloed af en maken we een ECG in rust.Speelt voeding ook een rol? Ik neem aan dat als je in de groei bent en erg actief, je nog meer aandacht moet besteden aan wat je eet dan normaal. Veel volwassenen lukt het niet om dit zelf te doen, en voor kinderen is het waarschijnlijk niet makkelijker. Zijn symptomen van een tekort een probleem? Ja, die zijn er. Des te meer naarmate de trainingsbelasting toeneemt. Een uitgebalanceerd dieet is de belangrijkste basis. Tijdens het bloedonderzoek bepalen we bijvoorbeeld ook het ijzer- en vitamine D-gehalte. Sporenmineralen en vitaminen zijn belangrijk voor kinderen. Als we bij het bloedonderzoek lage gehaltes ontdekken, kunnen we ingrijpen voordat er gebreksverschijnselen optreden. Vooral tijdens de groei komen lage vitamine D-spiegels of ijzertekorten vaker voor. We hebben daar goede behandelingsmogelijkheden voor.Moet je nog waakzamer zijn tijdens de puberteit? In de loop van hun ontwikkeling maken alle kinderen een zogenaamde groeispurt door. In deze periode hebben ze natuurlijk meer energie nodig. En als ze veel sporten, moet je daar rekening mee houden. Ze hebben vitamine D nodig voor de botontwikkeling. Ze hebben ook ijzer nodig - vooral meisjes.Het is niet zo dat je alleen te maken hebt met extreem atletische kinderen. Aan de andere kant zijn er ook patiënten met chronische ziekten, hartproblemen of astmaklachten. Onder welke voorwaarden kunnen kinderen met dergelijke problemen aan sport doen? In principe kan elk kind sporten. Soms moet je een paar beperkingen accepteren. Beweging is essentieel voor de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling. Het moet dus niet verboden worden, zeker niet voor kinderen met chronische ziekten. Kinderen die bijvoorbeeld in de kindertijd vaak zijn geopereerd, hebben vaak motorische tekorten doordat ze te lang in het ziekenhuis hebben gelegen. Ze zijn vaak wat meer beschut en misschien vrijgesteld van schoolsport. We onderzoeken deze kinderen op hun prestaties en mogelijke tekorten, die met fysiotherapie te behandelen zouden kunnen zijn.Ze kunnen net zo goed sporten, maar hebben soms gewoon een veilige omgeving nodig. We zijn momenteel van plan om een interdisciplinaire sportgroep op te zetten voor kinderen en jongeren met een chronische ziekte. Het doel is om mensen met aandoeningen aan het bewegingsapparaat, hartaandoeningen of obesitas een veilige omgeving te bieden om in te sporten. Dit is ook geruststellend voor ouders.Terugkomend op de maatschappelijke bezorgdheid: doen we wel genoeg om kinderen zo vroeg mogelijk een actieve levensstijl aan te leren? Dat zou toch de meest effectieve preventieve maatregel zijn? Er zijn ondersteuningsprogramma's en geweldige aanbiedingen op scholen en in clubs. Maar thuis leren kinderen hoe vanzelfsprekend bewegen is. Als de ouders actief zijn, zullen ze hun kinderen waarschijnlijk meenemen. Al met al zijn er veel aanbiedingen - en we moeten met z'n allen kinderen steunen om er gebruik van te maken.Headerafbeelding: Shutterstock
