Review
Getest "Ghost of Yōtei": Is dit nog een open wereld?
van Simon Balissat
"Persona 3 Reload" gespeeld: hels tienerepos
30/1/2024
Vertaling: machinaal vertaald
Persona 3, dat voor het eerst verscheen in 2006, is in een nieuw jasje gestoken. De formule tussen alledaagse simulatie en heroïsch epos werkt 18 jaar later nog steeds. Zelfs voor een nieuwkomer als ik.
Een groep suïcidale tieners met gespleten persoonlijkheden redt een klein Japans stadje van monsters die om middernacht verschijnen. De hoofdpersoon zit er middenin. Als nieuwe leerling op de middelbare school kom ik nauwelijks aan op het station voordat ik getuige ben van het spookgebeuren. Tijdens een van mijn eerste nachten is de slaapzaal het doelwit van de monsters. In de schijnbaar hopeloze situatie zet ik een pistool tegen mijn hoofd, haal de trekker over en ...
.. in plaats van mijn laatste rust vind ik mijn gespleten persoonlijkheid, die veel krachtiger is dan ik. In twee korte slagen maakt hij korte metten met de herrieschoppers. Vanaf dat moment leef ik een leven tussen school, bijbaantje en monsterjacht door me aan te sluiten bij de Specialised Extracurricular Execution Squad (S.E.E.S.).
Het verhaal van "Persona 3 Reload" is een wilde rit door de adolescentie van de hoofdpersoon. Er is een mysterieus bedrijf dat kwaad beraamt, een besmettelijke depressie waar studenten aan bezwijken en een toren van de hel die ik elke avond verdieping voor verdieping beklim. Het is net zo gek als het klinkt en, voor mij als "Persona"-nieuwkomer, aanvankelijk moeilijk te verteren en verwarrend.
"Coming of Age" ontmoet "De Goddelijke Komedie"
In een ingewikkeld systeem verzamel ik karakterkaarten, smelt ze samen tot nieuwe, krachtigere helpers en wijs ze speciale aanvallen en andere vaardigheden toe. De kaarten zijn gerangschikt volgens tarot arcana zoals "De Dood" of "De Geliefden", wat de esoterische aard van het spel en mijn verwarring erover onderstreept.
De dagelijkse sleur
Al deze interacties kosten tijd, waarvan ik niet oneindig veel heb. De ochtenden zijn gevuld met school, behalve op zondag. De middagen en avonden zijn vrij. Elke interactie kost tijd. Ik moet dus altijd beslissen wat voor mij het belangrijkst is. Heb ik geld nodig en ga ik werken? Of ga ik mijn "maan" arcana verbeteren door tijd door te brengen met de gulzige gourmetkoning?
Schaar, steen, papier
Zoals typisch is voor Japanse rollenspellen, zijn de gevechten beurtelings en gebaseerd op een elementensysteem. De tegenstanders hebben sterke en zwakke punten die in het begin voor mij verborgen blijven. Pas na verloop van tijd en met vallen en opstaan kom ik erachter of vuur-, lucht- of ijsaanvallen het meest effectief zijn. Later in het spel krijg ik de kans om de sterke en zwakke punten direct te ontdekken, wat de frustratie vermindert.
De verschillende persona's, die allemaal hun eigen aanvalscombinaties hebben en waartussen ik als hoofdpersoon heen en weer kan schakelen, zorgen voor afwisseling. Tot slot zijn er ook krachtige speciale aanvallen, compleet met mooie animaties.
Sisyphus in Tartarus
Ik moet zeggen dat ik het spel nog niet heb uitgespeeld, daar had ik simpelweg de tijd niet voor. Na bijna 30 uur ben ik nog niet eens halverwege het virtuele schooljaar ... De originele versie was al 80 uur lang, wat ook het geval zou moeten zijn met "Persona 3 Reload".
Een hoogtepunt is de soundtrack, die bestaat uit groovy funkdeuntjes. Daar kan ik geen genoeg van krijgen! De belangrijkste dialogen worden gesproken, in het Engels of Japans, hoewel ik de Japanse voice-over ten zeerste aanbeveel.
Grafisch wint "Persona 3: Reload" geen schoonheidswedstrijden. De animaties zien er vaak stijf uit, de personagemodellen staan levenloos in de school. Overal zie je uitgewassen texturen. Dit is niet verwonderlijk, aangezien het spel oorspronkelijk is uitgebracht op de Playstation 2 in 2006. Maar dat doet niets af aan het plezier van het spel.
Conclusie
"Persona 3 Reload" is vanaf 2 februari 2024 verkrijgbaar voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S, PC en Gamepass. Voor de test heb ik de pc-testversie van de fabrikant ontvangen.
Simon Balissat
Teamleader Editorial
Simon.Balissat@digitecgalaxus.chToen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
