Review
"Fantastic Four": het MCU is eindelijk weer fantastisch
van Luca Fontana
"Captain America: Brave New World": desillusie met een aankondiging
12/2/2025
Vertaling: machinaal vertaald
Hij zou zich ongemakkelijk moeten voelen. Hij zou dapper moeten zijn. Maar uiteindelijk is "Captain America: Brave New World" maar één ding: weer een hoofdstuk in de MCU dat liever behaagt dan houding toont.
Eén ding voorop: de volgende filmbespreking bevat geen spoilers. Ik zal niet meer vertellen dan al bekend is en te zien is in de trailers.
Het voelt niet meer zo magisch als vroeger. In de tijd van "Avengers: Endgame" of "Iron Man", toen elke nieuwe Marvel-film een popcultuurevenement was. En toch: zodra het rood-witte logo over het scherm flikkert, betrap ik mezelf er nog steeds op dat ik kinderlijk overdreven achterover leun in mijn bioscoopstoel en de slogan zachtjes meezing.
Marvel blijft Marvel.
Nu zal "Captain America: Brave New World" de draad weer oppakken. Eindelijk. Maar kan een film over patriottische idealen en gebroken helden het Marvel-universum echt opnieuw uitlijnen?
Daar gaat "Captain America: Brave New World" over
Hij draagt het schild. Dat van Steve Rogers. De Captain America. Maar Sam Wilson (Anthony Mackie) is Steve Rogers niet. Hij heeft geen superserum in zijn aderen, geen mythisch heldenverhaal achter zich. Hij is gewoon een man - met vleugels, een onwankelbare wil en het besef dat de strijd niet eindigt alleen omdat je een titel hebt.
Maar na de gebeurtenissen in "Falcon and the Winter Soldier" heeft de wereld hem geen keus gelaten. En in "Captain America: Brave New World" wordt Sam zelfs geconfronteerd met een wereld die nog steeds wankelt in de chaos van de Blip en moet hij de confrontatie aangaan met een centrum van gevaar waar de overblijfselen van een Celestial sinds "Eternals" uit de zee rijzen.
Daarom probeert president Thaddeus "Thunderbolt" Ross (Harrison Ford) de afbrokkelende fundamenten met vaste hand te stabiliseren. Maar orde heeft zijn prijs. In de schaduwen van de macht groeien nieuwe bedreigingen en Sam moet uitzoeken of een schild genoeg is om ze tegen te houden - of dat de echte strijd niet op het slagveld wordt uitgevochten, maar in de hoofden van de mensen. Want iedereen kan een symbool dragen. De vraag is: wie geeft het betekenis?
Wanneer moed slechts een marketingbelofte is
Eerste dingen eerst: Nee, "Captain America: Brave New World" voldeed niet aan mijn verwachtingen. Niet eens in de buurt. Voordat iemand denkt dat het mijn eigen schuld is dat ik ze te hoog heb gelegd: Marvel in ere - ik verwachtte niet de volgende "Citizen Kane". Maar in ieder geval een film die iets in me losmaakt. Enthousiasme. Verrassing. Iets.
In plaats daarvan liet "Brave New World" me achter met precies één emotie: ontgoocheling. Niet omdat de film rampzalig slecht is - dat zou op zijn minst vermakelijk zijn geweest (ja, "Madame Web", ik bedoel jou). Maar omdat hij zo ... moedeloos is. Gemiddeld. Niets meer. Ironisch, als je bedenkt dat de titel precies het tegenovergestelde suggereert.
"Brave New World" daarentegen is als een zorgvuldig in elkaar gezette legpuzzel die vakjes aankruist - behalve dat de stukjes niet echt in elkaar passen. Een beetje "The Incredible Hulk" hier, een vleugje "Eternals" daar, en natuurlijk een paar decorstukken uit "Falcon and the Winter Soldier". Het leidt allemaal tot een film die minder vertelt dan beheert.
Misschien is dit precies het probleem: "Brave New World" wil iets zeggen over identiteit en waarden, maar weet niet echt wat. Wat overblijft is een verhaal dat uiteindelijk veel schandaliger is dan de trailer wil doen geloven. Zoals ik al zei: ontnuchterend.
Van de brave new world ...
Het beste voorbeeld? De titel: "Brave New World". Dat kan geen toeval zijn. Voor mij is het een zinspeling op Aldous Huxley's dystopische roman met dezelfde naam uit 1932.
Het verhaal speelt zich af in een verre toekomst waarin de mensheid in een schijnbaar perfecte wereld leeft. Er zijn geen oorlogen, geen armoede, geen lijden. De samenleving is strikt hiërarchisch georganiseerd en genetisch gemanipuleerd. Emoties, individualiteit en kritisch denken worden onderdrukt - in plaats daarvan wordt het geluk van de bevolking verzekerd door middel van consumptie, oppervlakkig vermaak en de drug Soma.
In het boek offert de maatschappij individualiteit en vrijheid op voor stabiliteit en geluk. In de film had president Thaddeus Ross precies dit conflict kunnen belichamen. De trailer suggereert zelfs dat hij na de chaos van de Blip een perfecte orde probeert te scheppen - een "brave new world". Koste wat het kost.
Zonder iets te verklappen: we zijn er nog lang niet.
... naar het platte nieuwe verhaal
Erg jammer. Sam Wilson als de nieuwe Captain America zou perfect zijn geweest om ongemakkelijke waarheden te spreken als Ross' tegenstander. Een zwarte man die het symbool van de Amerikaanse idealen belichaamt? Hij zou thema's als structureel racisme, nationalisme of koloniale machtsstructuren direct aan de orde kunnen stellen.
"Falcon and the Winter Soldier" had hier zelfs al de basis voor gelegd. Daar waren het de Flag Smashers die nationale grenzen en machtsstructuren in twijfel trokken. Ross als president, die een autoritair Amerika zou belichamen, had op dezelfde manier verder kunnen gaan. Als de Red Hulk, zelfs letterlijk.
De terugkeer van Isaiah Bradley (Carl Lumbly), een vergeten supersoldaat die werd mishandeld en opgesloten door de Amerikaanse overheid, had nog meer conflicten kunnen veroorzaken in Sam: Hoe kan een land verwachten dat hij het nieuwe symbool van heldendom wordt als de geschiedenis mensen als Sam en Isaiah decennialang heeft buitengesloten?
Maar nee. Nada. Niets. Uiteindelijk is de film ongeveer net zo substantieel als een weerbericht. Of een kinderfeestje - veel lawaai, kleurrijke beelden en niemand die het echt serieus kan nemen.
Ja, natuurlijk, ik snap het: Marvel moet zich richten op een wereldwijd publiek - van de VS tot Europa tot China. Elk politiek accent kan ergens aanstoot geven. Vooral als het gaat om gevoelige thema's als racisme, machtsmisbruik en toezicht. Dus geven ze de voorkeur aan consensus boven consistentie. Het resultaat? Een film die alles goed wil doen, maar eigenlijk niets durft te doen - en dat is voor mij niet goed genoeg.
Conclusie
Brave New World - of: Als een film bang is voor zijn eigen moed
"Captain America: Brave New World" belooft paranoia, politieke explosiviteit en moreel grijze gebieden - maar levert uiteindelijk alleen een film op die niemand al te veel pijn moet doen. Zeker, er zijn een paar sterk geënsceneerde actiescènes, vooral wanneer Harrison Ford's Red Hulk eindelijk op gang komt. Maar tot die tijd sleept de film zich voort. En als het eindelijk spannend wordt, is het bijna weer voorbij.
Het grootste probleem? Marvel's angst voor controverse. "Brave New World" pretendeert alleen maar te praten over macht, identiteit en nationale waarden. In werkelijkheid is de film slechts een tipje van de sluier. Op zijn best.
Omslagfoto: Disney / Marvel Studios
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chIk schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
