Als je wilt genieten van de hitte in een Duitse of Zwitserse sauna, moet je eerst je zwembroek uittrekken. Voor een Brit als ik klinkt naakt zitten naast een groep vreemden afschuwelijk. Maar is het echt zo vernederend om naakt in het openbaar te zijn als ik mezelf heb wijsgemaakt?
Waarom is onze houding ten opzichte van naaktheid zo verschillend?
Waarom kunnen mensen in Duitsland en Zwitserland zonder nadenken naakt in de sauna zitten, terwijl de Britten niet eens hun handdoek kunnen afdoen in de kleedkamer?
Kan ik mijn innerlijke bastaard overwinnen?
Ik smeer me al snel in met mijn haar.
Voel jij je op je gemak als je naakt bent in een sauna? Wat is de etiquette voor sauna's in je eigen land? Ik lees graag je mening in de comments.
De enige echte Schotse van Digitec Galaxus, Kate, kwam bij het team als vertaler Engels, na haar werk als journaliste, persvoorlichtster en lerares ESL. Sinds ze in 2017 haar geboorteland naar Duitsland verliet, trekt ze door het land, op zoek naar de taalkundige uitdagingen en culturele faux pas die dat onvermijdelijk met zich meebrengt.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Van alle cultuurschokken die een expat uit de Engelstalige wereld kan ervaren in Duitsland of Zwitserland, is het verschil in sauna-etiquette een van de meest schokkende. Als Engelse ben ik gewend aan het feit dat zwemkleding verplicht is in sauna's. Dus je kunt je mijn verbazing voorstellen toen ik voor het eerst een sauna in Duitsland binnenging en me realiseerde dat deze "textielvrij" was. Ik stopte even bij de ingang en vroeg me af of ik niet gewoon op mijn tanden moest bijten en alles moest verdragen. Toen durfde ik niet meer en ging terug naar het zwembad.
De naaktheidseis lijkt de Duitsers en Zwitsers echter niet af te schrikken. Volgens een enquête uit 2022 bezoeken 26,14 miljoen mensen in Duitsland "af en toe" of "vaak" sauna's of stoombaden in hun vrije tijd. Het feit dat Angela Merkel elke week naar de sauna ging toen de Berlijnse Muur viel is algemeen bekend. In een wereldwijde ranglijst van het aantal Google-zoekopdrachten naar "sauna" stond Duitsland op de 4e plaats, terwijl Zwitserland, dat net zo sauna-gek is, op de 7e plaats stond.
Volg de instructies op de borden: Als je gebruik wilt maken van het stoombad, moet je je uitkleden. Bron: Martin Jungfer
Om erachter te komen waarom al dit genot naakt moet plaatsvinden, bezoek ik de website van de Duitse Saunavereniging. Onder Vragen over naaktheid zegt de organisatie: "De warmte van de sauna moet ongehinderd de huid bereiken en de verdamping van zweet moet ongestoord plaatsvinden. Het is niet prettig en ook niet hygiënisch om te zweten in een zwempak dat eventueel van synthetisch materiaal is gemaakt."
Is het ongemak van het uitkleden voor de sauna dan alleen een egoprobleem? Blijkbaar niet. Volgens een enquête van YouGov uit 2014 voelt 59% van de Britten zich helemaal niet op zijn gemak als ze naakt zijn, zegt liever van niet of weet het niet zeker. Vrouwen (63%) voelen zich beduidend vaker naakt ongemakkelijk dan mannen (36%). Vergelijk dit met de cijfers over naaktheid in het openbaar in Duitsland: In 2021 vroeg Statista de Duitsers naar plaatsen waar ze ooit naakt waren geweest. 37 procent zei dat ze zich hadden uitgekleed in een sauna, terwijl een kwart zei dat ze naakt op het strand waren geweest. Bijna een vijfde zei naakt te zijn geweest bij een meer.
In Zwitserland berichtte de Luzerner Zeitung over de cultuurbotsing die soms optreedt als gasten uit landen die niet naar de sauna gaan spa's in Zwitserse vakantieoorden bezoeken. In het artikel zegt de algemeen directeur van het "Fitnesspark National" dat het voor zijn medewerkers deel uitmaakt van het dagelijks leven om gasten eraan te herinneren dat ze hun zwemkleding uit moeten doen voordat ze de sauna ingaan. Een medewerker van het Hotel Palace in Luzern meldt dat Zwitserse saunagasten zich vooral gestoord voelen bij het zien van badkleding in de sauna en vaak overtredingen van de regels melden bij de receptie.
In een video over de lakse houding van Zwitserland tegenover naaktheid in sportscholen zegt de Canadese expat Emily Engkent over Zwitserse vrouwen: "Ze kleden zich niet alleen om en gaan even naakt. Ze hangen naakt rond en praten met elkaar. Ze praten naakt aan de telefoon." In de commentaren onder de video zijn Zwitserse kijkers verbaasd over de schijnbare preutsheid van de Anglosphere.
De vraag voert ons terug naar de 19e eeuw en de opkomst van de "Lebensreform", een bundeling van sociale bewegingen die in Duitstalige landen ontstond als reactie op de industrialisatie. De beweging promootte natuurgeneeskunde, vegetarisme, onthouding van alcohol en suikerrijk voedsel en benadrukte vooral de gezondheidsvoordelen van naaktheid. De Zwitser Arnold Rikli, een schilder en "levenshervormer" die bekend werd als de "zonnedokter", was een vroege voorstander van naaktsporten zoals zonnebaden en wandelen. Eva Locher, een historica die de Lebensreform in Zwitserland heeft gedocumenteerd, wijst erop dat er zelfs een impuls was voor naaktskiën.
Naakt skiën werd ook populair in Duitsland en werd geïdealiseerd in de veelgeprezen film "Wege zu Kraft und Schöhneit" uit 1925. Deze kant van de "Lebensreform" gaf aanleiding tot "Freikörperkultur" (FKK), de praktijk van gemeenschappelijke naaktheid in de vrije natuur, die vandaag de dag nog steeds wijdverspreid is in de vorm van naturistenstranden, campings en meren in het hele land. Tegen de achtergrond van een repressieve, totalitaire staat genoot het nudisme een grote populariteit in de voormalige DDR, waar uitkleden werd gezien als een uiting van vrijheid. Tientallen jaren na de val van de Berlijnse Muur is naaktzonnen nog steeds een rage op de meest noordoostelijke stranden van Duitsland - tot grote ergernis van de conservatievere Poolse buren.
Terwijl de Duitstalige wereld de geneugten van het naakt dartelen in de zon ontdekte, ging het er in het Victoriaanse Groot-Brittannië heel anders aan toe. In de 19e eeuw werd het als "onbescheiden" beschouwd om gezien te worden in een zwempak met een volledig lichaam. Niets illustreert dit beter dan de badmachine, een houten cabine op wielen waar strandgangers zich in alle rust konden omkleden. Veilig in hun zwemkleding konden de badgasten dan een paard het signaal geven om de cabine naar het water te trekken. Op deze manier konden ze direct vanuit de badmachine in zee springen zonder de "walk of shame" over het strand te hoeven doen in hun zwembroek. De machines waren tot 1901 alomtegenwoordig op de Britse stranden.
Ja, badmachines bestonden echt. Bron: Messynessy
Britannië kreeg zijn eerste naturistenstrand pas in 1979, bijna 60 jaar nadat ze in Duitsland verschenen. Zelfs toen stuitte het op aanzienlijke politieke en publieke tegenstand. John Blackman, een gemeenteraadslid in Brighton die zich tegen het strand uitsprak, zei destijds: "Ik heb er persoonlijk geen bezwaar tegen als mensen elkaar hun borsten, boezems en hun algemene genitaliën laten zien. Veel geluk voor hen, maar in hemelsnaam, ze moeten ergens heen waar meer privacy is."
Zowel de uitvinding van de badmachine als de bezwaren tegen nudistenruimtes zijn wellicht gevoed door een gemeenschappelijk argument: dat naaktheid inherent seksueel is. In een interview met de Britse krant The Metro zegt body confidence coach Judi Craddock: "Ik denk dat veel mensen naaktheid verwarren met seks, ook al is dat niet hetzelfde. Veel van het naakt waaraan we in de media worden blootgesteld is seksueel van aard, wat verklaart waarom het gênant kan zijn om naakt te zijn in het bijzijn van een vriend of een vreemde." Misschien zorgt het verhaal over levensstijlhervorming en nudisme ervoor dat mensen uit Duitstalige landen naaktheid minder snel met seks associëren. Toen Statista Duitsers vroeg welke eigenschappen en gevoelens ze associëren met naaktheid, scoorde "seksuele opwinding" met 13% zelfs het laagst.
Determineerd om mijn remmingen over naakt zijn te overwinnen, ga ik mee met een Russische vriend (en ervaren banya-ganger) voor morele steun. Er is een waar smorgasbord van sauna's, van de "meditatiesauna" tot de klassieke Finse variant. Maar voordat we naar binnen kunnen, wacht mijn eerste naaktheidstest: een grote, grijs betegelde gemeenschappelijke doucheruimte die doet denken aan een schoolgebouw. Maar in tegenstelling tot de kleedkamers op mijn school houdt hier niemand zijn handdoek vast alsof zijn leven ervan afhangt. Veel mensen hebben badjassen meegenomen voor de korte reis tussen de douches en sauna's. Maar er lopen er net zoveel naakt rond als op de eerste dag.
De eerste keer dat ik mijn bikinibroekje laat zakken, schrik ik een beetje. Het is net een van die enge dromen waarin je op school zit en je je plotseling realiseert dat je naakt op het schoolplein staat en iedereen wijst en lacht. (Bestaan dit soort nachtmerries eigenlijk wel in Duitsland en Zwitserland?) Met dezelfde nonchalance die iedereen tentoonspreidt, stap ik uit de douches en meng ik me in de algemene verscheidenheid aan huidskleuren, sproeten en verschillende gradaties van haar die te zien zijn.
Ik smeer al snel honing en zout op mijn huid in de "panoramasauna" met iedereen, alsof ik precies weet wat ik doe. Het voelt echt beter als mijn natte badkleding niet aan mijn huid plakt en plassen vormt op de banken. De warmte is ontspannend zonder slaapverwekkend te zijn. Als ik de frisse lucht in ga en een douche neem, geniet ik van het tintelende contrast tussen warm en koud. Mijn lichaam voelt energiek aan. Ik voel me niet beschaamd of veroordeeld omdat ik naakt ben en ik voel me ook niet gestoord door de naaktheid van anderen. Het vreemdste aan deze ervaring is dat het helemaal niet vreemd aanvoelt.
